Zawiadomienie – zmiana ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt. 1 ww. ustawy, strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej ustanawia właściwy organ Wód Polskich w drodze decyzji natomiast teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony pośredniej ustanawia wojewoda w drodze aktu prawa miejscowego.

W art. 551 cytowanego aktu prawnego, ustanowiono, że w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy organ, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 1, wojewoda ustanowi strefy ochronne obejmujące wyłącznie teren ochrony bezpośredniej dla ujęć wody, dla których dotychczas nie ustanowiono takich stref ochronnych.
Właściciele ujęć wody, dla których nie ustanowiono strefy ochronnej obejmującej teren ochrony pośredniej w terminie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy Prawo wodne przeprowadzą analizę ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, i złożą wnioski o ustanowienie stref ochronnych obejmujących teren ochrony bezpośredniej oraz teren ochrony pośredniej, jeżeli jest to uzasadnione wynikami tej analizy.
Natomiast zgodnie z art. 133 strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej ustanawia się z urzędu.
Strefę ochronną obejmującą teren ochrony bezpośredniej i teren ochrony pośredniej ustanawia się:
1) na wniosek właściciela ujęcia wody; 2) z urzędu, jeżeli właściciel ujęcia wody nie złożył wniosku,
o którym mowa w pkt 1, a z przeprowadzonej analizy ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, wynika potrzeba jej ustanowienia.

Strefę ochrony pośredniej ustanawia się na podstawie analizy ryzyka która obejmuje:
 ocenę zagrożeń zdrowotnych z uwzględnieniem czynników negatywnie wpływających na jakość ujmowanej wody, przeprowadzoną w oparciu o analizy hydrogeologiczne lub hydrologiczne oraz dokumentację hydrogeologiczną lub hydrologiczną,
 analizę identyfikacji źródeł zagrożenia wynikających ze sposobu zagospodarowania terenu, a także o wyniki badania jakości ujmowanej wody.

Ponadto zgodnie z zapisami art. 133 Prawa wodnego to na właścicielu ujęcia wody realizującego zadania w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę ciąży obowiązek przeprowadzenia analizy ryzyka, o której mowa w art. 133 ust. 3, wraz z przekazaniem jej do właściwego wojewody.

Natomiast zgodnie z art. 133 ust 5 ustawy Prawo wodne cyt.: „Analizę ryzyka przeprowadza się dla: 1) ujęć wody dostarczających więcej niż 10 m3 wody na dobę lub służących zaopatrzeniu w wodę więcej niż 50 osób; 2) indywidualnych ujęć wody dostarczających do 10 m3 wody na dobę lub służących zaopatrzeniu w wodę do 50 osób, jeżeli woda jest dostarczana, jako woda przeznaczona do spożycia przez ludzi, w ramach działalności handlowej, usługowej, przemysłowej albo do budynków użyteczności publicznej”.

Z powyższych zapisów zwolnieni są właściciele ujęć których pobór wód powierzchniowych lub wód podziemnych w ilości średniorocznej nie przekracza 5 m3 na dobę.